<$BlogRSDURL$>

þriðjudagur, ágúst 23, 2005

Paranoja

Ég held ég sé mest paranojd manneskja í heimi. Undanfarið hafa ákveðnar aðstæður valdið því að ég hef verið alveg viss um að nú væri öllu lokið:

* Ég var að ná í verkfæri upp á hillu og fyrir ofan mig var risastór slaghamar. Ég sá fyrir mér hvernig hamarinn datt á hausinn á mér og ég lá í blóði mínu á gólfinu. Ég var ekki lengi að forða mér hljóðandi undan hillunni.

* Í hvert sinn sem ég fer í flugvél er ég handviss um að hún hrapi. Ég lít alltaf í kringum mig og horfi með samúðaraugum á samferðamenn mína sem grunlausir stigu upp í þessa fordæmdu vél.

* Það eru ekki bara flugvélar heldur ÖLL samgöngutæki. Bílar, lestir, sporvagnar, hestar... you name it. Allaf sé ég fyrir mér kvalafullan dauða minn þegar ég er á eða í þessum farartækjum enda backseatdriver-from-hell.

* Ég fór á hestbak í gær og reyndi að einbeita mér að náttúrunni og veðrinu. Ég leit á grasið og í því sá ég blóðslóð mína eftir að ég í huga mínum datt af hestbaki og festist í ístaðinu og drógst á eftir hrossinu sem hljóp að næsta grasbala.

Ég þarf að leita mér hjálpar eða fara að æfa víðavangshlaup ansi stíft!!!



föstudagur, ágúst 12, 2005

Ömurleg nótt!!

Í fyrsta lagi dreymdi mig að ég væri ólétt og ég vissi ekki alveg eftir hvern það var (aðallega þar sem enginn kom til greina).

Í öðru lagi voru áramótin og allir í veislu og að skemmta sér nema ég sem þurfti að vinna alein, kasólétt og fárveik. Með hita og ælandi.

Í þriðja lagi var ég komin í hræðilegt form með síginn rass og spikfeit allsstaðar en allir aðrir búnir að koma sér í geðveikt form og geðveikt flottir.
= Hræðilegasta martröð ever!!!

Nammibannið mikla

Ég fór í nammibann í vikunni og eftir sigurgöngu samdi ég eftirfarandi vísu í gleði minni:

"Sæt er sigurvíman
sigruð nammiglíman
Tókst mér loks að loka
ljótum nammipoka"

Ég féll að vísu á kvöldi 3 dags.



This page is powered by Blogger. Isn't yours?